Η 5ήμερη από χρονική απόσταση ενός μήνα

Δυστυχώς πρόκειται για ένα μήνα ΜΕΤΑ, κι όχι ένα μήνα ΠΡΙΝ την εκδρομή…

1 μήνας μετά την πενθήμερη = 1 μήνας πριν τις πανελλαδικές…


Καθώς προσπαθούσα να γράψω μια έκθεση αποτυπώνοντας «παπαγαλισμένες» ιδέες σε ένα χαρτί, συνειρμικά πήγε το μυαλό μου στην εκδρομή στη Θεσσαλονίκη.
Θέλεις η πίεση και η μονοτονία που βιώνουμε όλο το χρόνο;
Θέλεις η εξιδανίκευση των εμπειριών;

Από την οπτική γωνία του σήμερα η εκδρομή αυτή φαίνεται υπέροχη!
«Και τι δε θα ‘δινα, να ξαναζήσω εκείνες τις 5 μέρες!», είπα μέσα μου.

Κι όμως! Παρά τις ξενέρωτες στιγμές, παρά το τραγικό θέαμα με καμιά πενηνταριά 17χρονες να φορούν γόβα στιλέτο και «τα μίνια τους» για τα μπουζούκια, παρά το πέσιμο από απελπισμένα-μεθυσμένα αγοράκια που ήθελαν κάτι «εδώ και τώρα», μοιάζει τώρα με ένα μικρό όνειρο!

5 μέρες (και 4 νύχτες) με ανθρώπους που ξέρεις 3,6, ή και 12 χρόνια. Μερικούς δε θα τους ξαναδεις ποτέ. Με άλλους θα κρατήσεις επαφή 3-4 χρόνια και μόλις με 1-2 ΙΣΩΣ μιλάς σε μια δεκαετία…

Κι ας μην ξεχνάμε την υπέροχη αυτή πόλη! Αυτή που κάποιοι διάλεξαν για σπουδές μετά την επίσκεψή τους. Ωραιότατη. Ούτε το χάος της Πρωτεύουσας, ούτε η μιζέρια της επαρχίας (χωρίς να φταίει η επαρχία για αυτό-αλλά η ανύπαρκτη οργάνωσή της!).

Το καλύτερο απ’όλα ήταν οι ελεύθερες ώρες. Στη διάρκεια μιας βόλτας ανακάλυψα το πρώτο μπαράκι που έπαιζε Doors, που είδα ποτέ!!! Επίσης, μίλησα με παιδιά που δεν είχαμε πει κάτι παραπάνω από «Καλημέρα».

Σε γενικές γραμμές έχεις για 5 μέρες τη δυνατότητα να μην ανοίξεις βιβλίο, να ξενυχτίσεις-ή να κοιμηθείς πολύ (!), να ξεσαλώσεις με όποιον τρόπο σκεφτείς. Κι όλα αυτά σαν ένα διάλειμμα μέσα στην αθλιότητα της τρίτης λυκείου! Τι πιο διασκεδαστικό;


ΥΓ: δεν αρνούμαι ότι στην εκδρομή γκρίνιαξα για πολλά θέματα!...


mushroom