Το "καταναλώνειν" εστί φιλοσοφείν

Γινόμαστε όλοι σταδιακά μέρος αυτού του καταναλωτικού μηχανισμού που έχει δημιουργηθεί εδώ και αιώνες. Το επαναλαμβανόμενο μοτίβο είναι ένα: παραγωγή-κατανάλωση.

Βέβαια το ζητούμενο πλέον είναι: Ποιος μπορεί να καταναλώνει περισσότερα;
Μα φυσικά, αυτός που παράγει περισσότερα! Αυτό που συνδέει τα δύο αυτά στοιχεία είναι το χρήμα-θεός!

Παράγεις; (έργο ή αγαθό) Πληρώνεσαι.
Πληρώνεις; Καταναλώνεις.
Καταναλώνεις; Αυτόματα νιώθεις και θεωρείσαι ενταγμένος, "κάποιος". Ανώτερος -ίσως- από κάποιους που δεν εκτιμούν τις αξίες σε ευρώ.

Βιώνουμε λοιπόν, το απόλυτα καταναλωτικό σύστημα της κοινωνίας, όπου τα σκουπίδια φτάνουν να είναι περισσότερα από τους ίδιους τους ανθρώπους!!! Δεν υπάρχει πια χώρος για αυτά και δεν έχει βρεθεί ακόμα τρόπος να τα εξαφανίσουμε!

Υπάρχει βέβαια η λύση, για την οποία όπως φαίνεται, γίνονται σήμερα τεράστιες προσπάθειες... Μπορούμε άνετα να μετατρέψουμε όλη τη Γη σε μια τεράστια χωματερή κι εμείς να ζήσουμε στον Άρη! Ή μπορούμε να συμφιλιωθούμε με τα σκουπίδια μας, να φτιάξουμε μαζί τους μια καλύτερη σχέση και να τα έχουμε κοντά μας! Τι σημασία έχει; Αφού μπορούμε ακόμα να καταναλώνουμε!

Γι’αυτό θεοποιείται το χρήμα και υποκινεί τα πάντα. Γιατί ταυτόχρονα «θεοποιείται» και ο κάτοχος-χρήστης του. Του οποίου βασικό χαρακτηριστικό είναι η άγνοια ή η αδιαφορία για τις συνέπειες αυτής της υπερκατανάλωσης, που τείνει να υποκαταστήσει οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη ανάγκη!

Ανάγκες μας πλέον είναι μόνο αυτές που μπορούν να καλυφθούν με ευρώ! Κι έτσι ο φτωχός ταυτίζεται με το δυστυχισμένο!

Αλίμονο στο περιβάλλον! Αυτό που οι σημερινές νέες γενιές δεν έχουν καλά καλά γνωρίσει. Γνωρίζουν όμως ότι θα το χάσουν...

Αλίμονο και στους ίδιους τους (υπερ)καταναλωτές, που δεν αντιλαμβάνονται ότι (κατ)αναλώνονται σε μια καθημερινότητα γεμάτη υλισμό, ενώ η υγεία και το πνεύμα τους τίθενται "υπο εξαφάνιση". (...Τουλάχιστον τα panda -ή πάντα- που τείνουν να εξαφανιστούν, έχουν για λίγο ζήσει χωρίς το χρήμα και εκτιμήσει τη φυσική πλευρά της υπόστασής τους!)

Μοναδικός μας στόχος λοιπόν είναι το χρήμα. Και απώτερος στόχος η κάθε είδους κατανάλωση.

Εύλογη απορία: Μέχρι πότε θα ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι η εμφάνιση και η περιουσία προσδίδουν κύρος; Ίσως πρέπει κάποτε να ωριμάσουμε και να διαχωρίσουμε το «φαίνεσθαι» από το «είναι»!

Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι. Ας συνεχίσουν να καταναλώνουν..
Μήπως όμως, οι «πλούσιοι τω πνεύματι» πρέπει να αντιδράσουν;